Τα εγχώρια περιοδικά λόγου

Η καταλογογράφηση του Ε.ΚΕ.ΒΙ.

όσον αφορά τα Περιοδικά Λόγου ανά την επικράτεια:

http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=node&cnode=612

Αναδημοσίευση στη στήλη "ΤΕΛΧΙΝΩΝ ΠΑΙΓΝΙΑ"

Δημοσίευμα στην εφημ. "ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"

Δημοσίευμα στην εφημ. ΡΟΔΙΑΚΗ (2)

Συνάντηση φίλων του περιοδικού στο βιβλιοπωλείο "ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ" (20/11/2009)

(φωτ. Νάντα Ροχάνη)

Όπως ακριβώς το "υποσχέθηκε" η Πρόσκλησή μας. Δίχως μικρόφωνα και παράλληλους μονολόγους. Με καλό κρασί κι ακόμη πιο μεστή γεύση λόγου και διαλόγου. Όπου πρωταγωνίστησαν οι απορίες. Όπου πύκνωσαν τα ...σκεπτόμενα αποσιωπητικά. Όπου διατυπώθηκαν ανοιχτά κι εύγλωττα θέσεις κι αντιθέσεις. Έως το πλάγιο φως των συνθέσεων. "Πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιός είσαι" αναφέρει η παμπάλαιη ρήση. Η οποία ισχύει. Είτε για ανθρώπους, είτε ακόμη και για περιοδικά...

Μικρή γιορτή για το 2ο τεύχος

Κυκλοφορία 2ου τεύχους

Εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ, 11/11/2009
στήλη: "Art and the city"

Τεύχος 2ο

Κυκλοφορεί εντός του Νοεμβρίου

-με τις πέντε αισθήσεις της έρευνας

και τις πολλαπλάσιες τόσες της πρωτότυπης δημιουργίας.

Αποχαιρετώντας το τυπογραφείο

στην αισθητική όψη – στο "σώμα" που του πρέπει

το 2ο τεύχος των “ΝΗΣΙΔΩΝ”

(Η θαυμάσια ζωγραφιά στο εξώφυλλο

είναι της Κατερίνας Παζούρου)

ΝΗΣΙΔΕΣ

τεύχος 2ο

ΠEPIEXOMENA

Ποίηση

Πηνελόπη Μιχαλακοπούλου: 10 ποιήματα

Γιάννης Φαινέκος: 6 ποιήματα

Αλέξανδρος Αραμπατζής: “Στάχτη και μπούρμπερη στων παλιοροφών τη φάρα”

Μιχάλης Διακομιχάλης: “Όρια” , “Διάλογος γερόντων”

Πάνος Δρακόπουλος: “Ο αλχημιστής”

Πεζογραφία

Skip Horack: “Bluebonnet Swamp”

Ηλίας Ε. Κόλλιας: “H πρώτη μέρα”

Συνομιλίες

“Η κίνηση του βιβλίου στη Pόδο”

Δοκίμια

‘I & Ἰ. Λέβιν: “Ἡ ἐξέλιξη τοῦ συστήματος Στανισλάβσκυ (1906—1938)”

Γιάννης Ηρακλείδης: “Eικόνες και όψεις ενός τόπου”

Πορτραίτα

Kάτια Παζούρου: “Oι αλληγορίες μιας φύσης ανέσπερης και εωθινής”

Εκ του πλησίον

Tάσος Aποστολίδης: “Ο Αριστοφάνης είναι …θεϊκός!”

Κυματισμοί/Κριτική βιβλίου

KATEPINA AΓΓEΛAKH-POYK, TZONAΘAN NTAN (επιμ.): Ποιήματα ελληνικής υφής. Aνθολογία από δέκα ποιητές, Poems of greek texture. An anthology of ten poets. (δίγλωσση έκδοση).

ΓIΩPΓOΣ ΠAΠAΓIANNOΠOYΛOΣ, 2017-H Eλλάδα υπό νεο-οθωμανική κατοχή.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ, Το χειρόγραφο.

Σχόλια/Αναφορές

Bιβλία και περιοδικά που λάβαμε

Υστερόγραφο Κινηματογραφικό

Oι συγγραφείς του τεύχους

Λίγα λόγια για το συμβολισμό του ονόματός μας…

Στην προσπάθεια μας να κατανοήσουμε τον κόσμο οι άνθρωποι πολύ συχνά χρησιμοποιούμε σύμβολα και μεταφορές. Ένα από τα πιο κλασσικά σύμβολα της ατομικότητας και της μοναχικότητας του ανθρώπου είναι το νησί.
Ο John Donne πέντε αιώνες πριν έγραφε: […]Kανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, πλήρες και αύταρκες. Κάθε άνθρωπος είναι τμήμα μιας ηπείρου, κομμάτι μιας στεριάς[…]
Δεν ξέρω αν κάθε άνθρωπος είναι ένα νησί.
Είναι, νομίζω, αλήθεια πως ο έρωτας κι ο θάνατος μας βάζουν συχνά να αναλογιστούμε πόσο μοναχικό, πόσο προσωπικό είναι το μονοπάτι του καθενός μας.
Σκέφτομαι όμως τα νησιά μας, σκόρπιες σποράδες στο Αρχιπέλαγος, όπως αποκαλούσαν το Αιγαίο οι ξένοι περιηγητές των περασμένων αιώνων. Το καθένα με τους δικούς του διαφορετικούς ανθρώπους, το δικό του χαρακτήρα, τη δική του ιδιαίτερη φυσιογνωμία, τη δική του λαλιά.
Κι όμως, όλα τους τα αγκαλιάζουν, πότε στοργικά και πότε αγριεμένα, οι ίδιοι άνεμοι, η ίδια θάλασσα, ο ίδιος ήλιος. Όλα τους, στο βάθος, κρύβουν την ίδια ρευστή και ασίγαστη λάβα. Που μοιάζει με τον ψυχισμό του ανθρώπου.
Γιατί ενδόμυχα εκεί που φωλιάζει η αρχέγονη φλόγα της ζωής, οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν∙ έχουν τις ίδιες ανάγκες, τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ελπίδες… Αυτό το πύρινο και ρευστό υλικό είναι, θαρρώ, το κατεξοχήν αντικείμενο της μεγάλης τέχνης στους αιώνες. Και ανήκει στον κάθε τεχνίτη να το δαμάσει, να το τιθασεύσει με τον τρόπο του, να του δώσει μια μορφή, να δημιουργήσει δηλαδή, μέσα από τη δική του αλήθεια, την ομορφιά.

Προσκαλείστε να γίνετε μέλη
της ομάδας "ΝΗΣΙΔΕΣ" στο facebook:
http://www.facebook.com/group.php?gid=121252591403&ref=mf

2 ποιήματα του Γιάννη Φαινέκου (Προδημοσίευση)

Στο 2ο τεύχος τους οι "ΝΗΣΙΔΕΣ"

έχουν την χαρά να σας παρουσιάσουν

σε πρώτη δημοσίευση

μία πεντάδα ποιημάτων

του Γιάννη Φαινέκου.

Σας παραθέτουμε στο ιστολόγιο μας

-χάριν προδημοσίευσης-

δύο από αυτά.

Δίδυμος κύηση

Τσαφ τσουφ

Τσαφ τσουφ

Σε μαύρο φόντο

Τσαφ τσουφ

Ο αγώνας ξεκινάει από νωρίς

Πολύ νωρίς

2 βαγόνια

2,5 – 3 εκατοστά

Τσαφ τσουφ

Άραγε εικόνες βαραίνουν

τα όνειρά τους;

Τσαφ τσουφ

Τσαφ τσουφ

Καλύτερα όχι

"Ο αυλός", έργο του Στέλιου Σκαραβαίου

Επίθεση νιότης

Ζωντάνεψε η γριά

Αλίμονό μας

Στεκόταν ήσυχη

Μπονάτσα κι απαλό αεράκι

Για μήνες

Στεκόταν με σοφία

Καρτερία

Πίνακας

Άλαλος πληθωρική έκφραση

Ξάφνου φουρτούνιασε

Άνοιξε πάλι λογαριασμούς

με ματαιότητες

Και μισαλλοδοξίες

Αλέξανδρος δικτάτορ νιότη

[Τη χτύπησε

με διπλό μαστίγιο

στο μέσο της κεφαλής]

Απαστράπτουσα άρχισε

Τα πορίσματα

Τις νουθεσίες

Τις αυταπάτες

Τις άναρχες προθέσεις

Αποκρινόμενη

Μάλλον

Σε κάλεσμα θανατικό

Έσταξε χολή

Ωσάν ναρκωτικό

Αναζητώντας θύματα

με πυροφάνι

εν τω μέσω της νυκτός

ως που απαλός

ούριος άνεμος

χαϊδεύοντάς τη στα μάγουλα

με το μορφωτικό του χάδι

την επανέφερε

και την απόθεσε

άυλη παιδούλα

απαλλαγμένη από

αγχωτικιές ζωντάνιες

στην αιώνια μπουνάτσα.

Ἡ ἐξέλιξη τοῦ συστήματος Στανισλάβσκυ (ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ)

Πορτρέτο του Κ. Στανισλάβσκυ από τον Valentin Serov

Η ακόλουθη προδημοσίευση αφορά ένα απόσπασμα
από την πρώτη απόδοση στα νέα ελληνικά του έργου
των Ι. & Ι. Λέβιν "Το μυστικό του Στανισλάβσκυ".
Αποτελεί καρπό της μεταφραστικής εργασίας του συνεργάτη των ΝΗΣΙΔΩΝ,
του φίλου και δόκιμου μεταφραστή
-κυρίως στον χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού-
του Αυγουστίνου Τσιριμώκου.
Μετά των επεξηγηματικών του υποσημειώσεων
και σε εκτενέστερη ασφαλώς έκταση
θα περιληφθεί στην ύλη του 2ου τεύχους μας.

‘I & Ἰ. Λέβιν

Ἡ ἐξέλιξη τοῦ συστήματος Στανισλάβσκυ
(1906—1938)

Μετάφραση: Αυγουστίνος Τσιριμώκος

"Ἐδῶ καὶ τριανταπέντε χρόνια δουλεύω πάνω στούς νόμους τῆς
ὀργανικῆς δημιουργικότητας. Κανένας ἄλλος στὸν κόσμο δὲν ἔχει
ἀφιερωθεῖ μέχρι τώρα σ᾿ αὐτὸ τὸ πρόβλημα. Ἐγὼ δημιουργῶ τὸ
σύστημα καὶ τὸ ἀναθεωρῶ ξανὰ καὶ ξανά."

- Κ. Σ. Στανισλάβσκυ, Ἀπρίλιος 1936

Τὸ 1906 ὁ γνωστὸς Ρῶσος ἠθοποιὸς καὶ σκηνοθέτης Κωνσταντῖνος
Στανισλάβσκυ (1863—1938) ἔφθασε στὸ συμπέρασμα ὅτι εἶχε φθάσει σὲ
ἕνα κομβικὸ σημεῖο τῆς δημιουργικῆς ζωῆς του. Συνειδητοποίησε ὅτι
ἔφτασε σταδιακὰ νὰ χάσει τὴ χαρὰ τῆς δημιουργίας πάνω στὴ σκηνή,
ὅτι στὶς πολυάριθμες ἐπαναλήψεις τῶν ρόλων ποὺ ἔπαιζε εἶχε χάσει
βαθμιαῖα τὴ ζωντάνια καὶ τὰ αὐθεντικὰ αἰσθήματα ποὺ εἶχε
μεταφέρει στοὺς ρόλους του τὴν πρώτη φορὰ ποὺ τούς εἶχε πλάσει
καὶ ὅτι εἶχε ἀντικαταστήσει τὰ βαλτωμένα πιὰ συναισθήματα μὲ
καθαρὰ μηχανικές, ἐξωτερικὲς τεχνικὲς ἠθοποιίας.

«Κι ἀφοῦ βρισκόμαστε στὴ φοβερὴ θέση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ τὸν βγάζουν
ἀναγκαστικὰ σὲ δημόσια ἐπίδειξη καὶ τὸν ὑποχρεώνουν, παρὰ τὴ
θέληση καὶ τὴν ἐπιθυμία του, νὰ συγκινήσει τοὺς θεατές,
ξεφεύγουμε μὲ πλαστές, τεχνητὲς μεθόδους ἠθοποιίας, ποὺ μᾶς
γίνονται συνήθεια. Τὸ ἐρώτημα ῾τί πρέπει λοιπὸν νὰ κάνω;᾿ δὲ μὲ
ἄφηνε σὲ ἡσυχία ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ κατάλαβα τὶ ἦταν αὐτὴ ἡ
ἐξάρθρωση», γράφει ὁ Στανισλάβσκυ στὸ βιβλίο του Ἡ ζωή μου στήν
Τέχνη.

Ἔχοντας συνειδητοποιήσει ὀδυνηρὰ πόσο λάθος, πόσο ζημιογόνο εἶναι
γιὰ ἕναν ἠθοποιὸ νὰ βρίσκεται σὲ μιὰ τέτοια κατάσταση, ὁ
Στανισλάβσκυ ἄρχισε νὰ ψάχνει γιὰ κάποιαν ἄλλη συναισθηματικὴ καὶ
σωματικὴ κατάσταση τοῦ ἠθοποιοῦ πάνω στὴ σκηνή, τὴν ὁποία ὀνόμασε
«ἐσωτερικὴ δημιουργικὴ διάθεση τοῦ ἠθοποιοῦ». Αὐτὴ τὴ δημιουργικὴ
διάθεση τὴ χαρακτήριζε μὲ τὸ ρῆμα «εἶμαι», ποὺ σημαίνει «δὲν
βρίσκομαι ἁπλῶς πάνω στὴ σκηνή, ἀλλὰ ζῶ, αἰσθάνομαι, σκέφτομαι
καὶ συμπεριφέρομαι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ὅπως καὶ ὁ χαρακτήρας ποὺ
παρουσιάζω ἀπὸ σκηνῆς.» Πίστευε, δηλαδή, πώς, ἂν ὁ ἠθοποιὸς
μποροῦσε ἔστω καὶ μόνο νὰ πετύχει μιὰ πραγματικὴ δημιουργικὴ
διάθεση, αὐτὴ θὰ ἀρκοῦσε γιὰ νὰ τοῦ ὑποβάλει τὴν κατάλληλη
ἐκφραστικὴ σκηνικὴ συμπεριφορά, τὶς συναισθηματικὲς ἀποκρίσεις,
τὶς σωματικὲς στάσεις, τὶς κινήσεις, τοὺς τονισμοὺς τῆς φωνῆς καὶ
τὶς ἐκφράσεις τοῦ προσώπου.

Ἔγραψε:

“Καταλάβαινα καλά... ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ θεάτρου, ἀπὸ τὴν
ἰδιοφυΐα ὣς τὸ μέσο, τὸ συνηθισμένο ταλέντο, φτάνουν στὴ
δημιουργικὴ διάθεση μὲ τὴ διαίσθηση, δὲν ἔχουν ὅμως τὴ δυνατότητα
νὰ τὴ διευθύνουν ὅπως θέλουν. Τὴ δεχόμαστε σὰ δῶρο ἀπὸ τὸν οὐρανὸ
καὶ φαίνεται πὼς δὲν μποροῦμε νὰ τὴν πετύχουμε μὲ τὰ συνηθισμένα
μέσα, ὅσα ἔχουμε στὴ διάθεσή μας.

Μολαταῦτα, ἐγὼ ἔβαλα στὸν ἑαυτό μου τοῦτο δῶ τὸ ἐρώτημα: δὲν
ὑπάρχουν τεχνητὰ μέσα γιὰ νὰ φτάσουμε στὴ δημιουργικὴ διάθεση;
Δὲν ἐννοῶ βέβαια ὅτι ζητοῦσα νὰ δημιουργήσω τὴν ἔμπνευση μὲ
τεχνητὰ μέσα. Ὄχι, αὐτὸ δὲν γίνεται. Ἤθελα μόνο νὰ βρῶ κάποιον
τρόπο γιὰ νὰ δημιουργηθοῦν οἱ συνθῆκες οἱ εὐνοϊκότερες γιὰ νὰ
γεννηθεῖ ἡ ἔμπνευση, γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ δηλαδὴ ἡ ψυχικὴ
κατάσταση ποὺ παρουσιάζει περισσότερες πιθανότητες γιὰ νὰ ἔρθει ἡ
ἔμπνευση στὴν ψυχὴ τοῦ ἠθοποιοῦ.

Μὰ πῶς θὰ καταφέρει ὁ ἠθοποιός νὰ μὴν εἶναι ἡ κατάσταση αὐτὴ
ζήτημα τύχης, ἀλλὰ νὰ μπορεῖ νὰ τὴ δημιουργεῖ ὅταν θέλει;

Ἂν δὲ γίνεται νὰ τὴν κατακτήσει μονομιᾶς, τότε πρέπει νὰ τὴν
δημιουργεῖ λίγο-λίγο, ἀπὸ διάφορα στοιχεῖα.”

"Ο θείος Βάνιας", παράσταση του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας σε σκηνοθεσία Κ. Στανισλάβσκυ

Ὁ Στανισλάβσκυ αφιέρωσε τὰ ἑπόμενα χρόνια τῆς ζωῆς του σχεδόν
ὁλοκληρωτικὰ στὴν ἀναζήτηση ἀπαντήσεων στὰ παραπάνω ἐρωτήματα. Τὸ
ἀποτέλεσμα τῆς δουλειᾶς αὐτῆς ἦταν ἡ γέννηση μιᾶς θεωρίας γιὰ τὴν
πρακτικὴ τέχνη τῆς ὑποκριτικῆς, ποὺ ἔγινε γνωστὴ ὡς «σύστημα
Στανισλάβσκυ». Ἡ θεωρία, φυσικά, δὲν ἔμεινε αμετάβλητη. Συνεχῶς
βελτιωνόταν καὶ μετασχηματιζόταν, ἐρχόμενη σὲ ἄμεση ἀλληλεπίδραση
μὲ τὴν θεατρικὴ πράξη. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο, τὸ σύστημα στὴν ἀρχική
του μορφὴ καὶ οἱ τελικὲς ἰδέες τοῦ Στανισλάβσκυ, τὶς ὁποῖες
διατύπωσε λίγο πρὶν πεθάνει, ἴσως νὰ ἐμφανίζονται, σὲ μιὰ πρώτη,
ἐπιπόλαιη ματιά, νὰ ἀντιφάσκουν μεταξύ τους.


Τὸ ἀρχικὸ στάδιο τῆς ἐξέλιξης τοῦ συστήματος

Ὁ Στανισλάβσκυ τόνιζε ἀπὸ πολὺ νωρὶς ἀκόμα ὅτι ἡ σφαῖρα τῶν
λεπτῶν καὶ ἀδιόρατων ἀνθρώπινων συναισθημάτων ἐλάχιστα ὑπόκειται
στὸν ἔλεγχο καὶ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ συνειδητοῦ. Τὰ συναισθήματα δὲν
μποροῦν νὰ παραμένουν σταθερὰ καὶ νὰ ἀνακαλοῦνται κατὰ βούλησιν.
Τὰ συναισθήματα ποὺ ἔχουν ἀναδυθεῖ στὸν ψυχισμὸ τοῦ ἠθοποιοῦ
ἀκουσίως κατὰ τὴ διάρκεια τῆς δημιουργικῆς διαδικασίας δὲν
μποροῦν νὰ ἀναπαράγονται ἐκούσια χωρὶς τὸν κίνδυνο νὰ βιάσουμε τὴ
φύση.

Ἡ ἀπαίτηση γιὰ ἐκδήλωση συναισθημάτων παρασύρει ἀμέσως τὸν
ἠθοποιὸ σὲ μία ἀπεικόνισή τους, δηλαδὴ σὲ ἕνα εἶδος γενικῆς,
ἀφηρημένης διέγερσης. Ἀλλά, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ μπαίνει σὲ μιὰ
τέτοια κατάσταση, μπαίνει στὸν κόσμο τῆς μίμησης, στὸ βασίλειο
τῆς ἐξωτερικῆς ἀναπαράστασης καὶ τοῦ στερεότυπου, τοῦ κλισέ. Γιὰ
παράδειγμα, ἀρχίζει νὰ μιλάει γιὰ ἔρωτα μὲ ἓναν παθιασμένο καὶ
χωρὶς ἀνάσα ψίθυρο. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ παίζει τὸ συναίσθημα.
Δὲν μπορεῖ νὰ παίζει τὸ ἀποτέλεσμά του.

Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ Στανισλάβσκυ ἀπέρριψε ἐξ ἀρχῆς τὸ συναίσθημα ἢ
τὸ αἴσθημα ὡς ἐρέθισμα γιὰ τὴ δημιουργικὴ διάθεση στὴ διαδικασία
τοῦ χτισίματος ἑνὸς χαρακτήρα. Ὑποστήριζε ἐμφατικὰ ὅτι πρέπει νὰ
ψάχνει κανεὶς ὄχι τὸ ἴδιο τὸ συναίσθημα, ἀλλὰ τὶς συνθῆκες πού
παράγουν μιὰ συγκεκριμένη αἴσθηση. Αὐτὴ ἡ ἀρχή --- «τὸ
ὑποσυνείδητο μέσα ἀπὸ τὸ συνειδητό, τὸ αὐθόρμητο μέσα ἀπὸ τὸ
σκόπιμο» --- παραμένει ἐνεργὴ μέχρι σήμερα.

Στὰ ἀρχικὰ στάδια τῆς ἐξέλιξης τοῦ συστήματος, ὁ Στανισλάβσκυ
πίστευε ὅτι τὸ βασικότερο ἦταν νὰ κατανοήσει πῶς σκέφτεται ὁ
χαρακτήρας. Θεωροῦσε ὅτι ὅλο τὸ μυστικὸ κρυβόταν στὸ νὰ ἀνασυρθεῖ
ἡ σκέψη ποὺ ἐπρόκειτο νὰ πυροδοτήσει τὸ ἀπαιτούμενο συναίσθημα.

Ἔτσι, σύμφωνα μὲ αὐτό, εἰσήγαγε στὴ διαδικασία τῆς πρόβας τὴ
λεγόμενη «στιγμὴ γιὰ δουλειὰ τραπεζιοῦ», σκοπὸς τῆς ὁποίας ἦταν
νὰ γίνουν ὅλα τὰ δεδομένα, ὅλα ὅσα συμβαίνουν στὸ ἔργο, σαφῆ
κτήματα τῶν ἠθοποιῶν. Ἡ γνώση τῆς ζωῆς τοῦ ἔργου κατακτᾶται μὲ τὸ
πέρασμα ἀπὸ τὰ ἐξωτερικὰ δεδομένα καὶ συμβάντα, ποὺ εἶναι καὶ τὰ
πιὸ προσιτὰ στὴν ἀντίληψη τοῦ καθενός, σὲ μιὰ βαθύτερη κατανόηση
τῆς ἐσώτερης οὐσίας τοῦ ἔργου. Ὑποτίθεται ὅτι αὐτὸ θὰ βοηθοῦσε
τὸν ἠθοποιὸ νὰ βρεθεῖ στὶς συνθῆκες τοῦ ζωντανοῦ ρόλου.

Βάζοντας στὴ δουλειά του τὸ στάδιο τῶν ἁπλῶν ἀναγνώσεων γύρω ἀπὸ
τὸ τραπέζι καὶ τῶν ἐξονυχιστικῶν ἀναλύσεων τῶν χαρακτήρων καὶ τῶν
ἰδεῶν τῆς μελλοντικῆς παράστασης, ὁ Στανισλάβσκυ συνετέλεσε στὴν
ἀναβάθμιση τῆς γενικότερης κουλτούρας τοῦ θεάτρου καὶ τοῦ
ἠθοποιοῦ. Ὡστόσο, πολύ γρήγορα φάνηκε καθαρὰ πὼς ἡ κατανόηση τοῦ
ρόλου διανοητικὰ δὲν σήμαινε κατ᾿ ἀνάγκην καὶ αἴσθησή του. Ἔτσι,
ὁ Στανισλάβσκυ στράφηκε πρὸς ἕνα ἄλλο ἐρέθισμα τῆς
συναισθηματικῆς φύσης τοῦ ἠθοποιοῦ --- τὴν ψυχολογική του
κατάσταση. Σ᾿ αὐτὸ τὸ στάδιο τῆς ἀνάπτυξης τῆς μεθόδου του,
προχώρησε μὲ τὴν παραδοχή ὅτι τόσο ἡ συμπεριφορὰ ὅσο καὶ οἱ
συναισθηματικὲς ἀντιδράσεις τοῦ χαρακτήρα καθοδηγοῦνται
ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὴν ψυχολογία ποὺ τοῦ ἔχει ἀποδώσει τὸ κείμενο
τοῦ συγγραφέα. Ὡς βασικὸ στοιχεῖο ποὺ καθορίζει τὴν ἐσωτερικὴ
κατάσταση τοῦ χαρακτήρα εἰσάγει τὸ «θέλω», τὸν ἀντικειμενικὸ
σκοπὸ ποὺ ἐπιδιώκει ὁ χαρακτήρας σὲ μιὰ δεδομένη περίσταση. Ἡ
παραδοχὴ εἶναι ὅτι μιὰ διαδοχὴ παρουσιάσεων τέτοιων «θέλω» μέσα
στὶς συνθῆκες τοῦ ἔργου ἐπιτρέπει στὸν ἠθοποιὸ νὰ μπεῖ στὴν
ψυχολογικὴ κατάσταση τοῦ χαρακτήρα ποὺ ὑποδύεται καὶ ἔτσι νὰ
γεννήσει μέσα του αἰσθήματα ἀνάλογα πρὸς τὰ αἰσθήματα τοῦ
χαρακτήρα. Δουλεύοντας ἕνας ἠθοποιός τὸν ρόλο του ἔτσι, σ᾿ αὐτὸ
τὸ στάδιο πρακτικὰ σπάει τὸ ἔργο σὲ μικρὲς ἑνότητες καὶ σὲ κάθε
μία ἀπ᾿ αὐτὲς ἀναζητεῖ στόχους ποὺ θὰ ἀπαντοῦν στὸ ἐρώτημα «τί
εἶναι ἐκεῖνο ποὺ θέλω;»

Ταυτόχρονα ὁ Στανισλάβσκυ εἰσάγει τὴν ἰδέα ἑνὸς «ἀπώτερου
ἀντικειμενικοῦ σκοποῦ» -- ἑνὸς πιὸ σύνθετου ἀντικειμενικοῦ σκοποῦ
ποὺ ἀγκαλιάζει ὅλα τὰ ἐπὶ μέρους ξεχωριστὰ «θέλω» τοῦ ρόλου. Κατὰ
τὴν ἄποψή του, τὸ νὰ βρεῖ κανεὶς τὸν ἀπώτερο ἀντικειμενικὸ σκοπὸ
ἑνὸς ρόλου γενικὰ σημαίνει κατανόηση τοῦ σχεδίου ποὺ διέπει ὅλο
τὸ ρόλο μέσα στὸ ἔργο. Ἡ γνώση τοῦ ἀπώτερου ἀντικειμενικοῦ σκοποῦ
ἀνοίγει γιὰ τὸν ἠθοποιὸ τὴν πρακτικὴ δυνατότητα νὰ ἀνακαλύψει τὴν
οὐσία τῆς φύσης τοῦ χαρακτήρα μέσα στὶς δοσμένες συνθῆκες τοῦ
ἔργου.

Ὁ Στανισλάβσκυ ἔμεινε σ᾿ αὐτὸ τὸ στάδιο τῆς ἐξελικτικῆς πορείας
τοῦ συστήματος γιὰ περίπου δώδεκα χρόνια. Κατὰ τὴ διάρκεια ὅλης
ἐκείνης τῆς περιόδου ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἠθοποιοὺς καὶ σκηνοθέτες
ἐξοικειώθηκε μὲ τὸ σύστημά του καὶ ἄρχισε νὰ τὸ χρησιμοποιεῖ στὴ
θεατρικὴ πρακτική. Μετὰ τὴν Ὀκτωβριανὴ Ἐπανάσταση καὶ τὰ ὅσα
ἐπακολούθησαν, κάποιοι ἀπὸ τοὺς μαθητές του καὶ τοὺς συντρόφους
του βρέθηκαν ἐκτὸς Ρωσίας καὶ ἔφεραν στὴ Δύση τὶς ἰδέες του καὶ
τὴ μέθοδό του γιὰ τὴ μελέτη ἑνός ρόλου.

Εκ του πλησίον

"Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε σε μία μόνον λέξη το όλο μας εγχείρημα, θα ήταν η λέξη ‘ομορφιά’. Αν μας υποχρεώνατε δε, να συντομέψουμε την ήδη μονολεκτική μας απόκριση σε ένα μόλις σημείο στίξης, θα ήταν ένα ερωτηματικό!

Αυτό το ερωτηματικό γύρω από την ομορφιά προσδιορίζει επακριβώς τις συντεταγμένες, όπου χαρτογραφήθηκαν οι Νησίδες."

Στις παρουσιάσεις νέων εκδοτικών προϊόντων -των περιοδικών συμπεριλαμβανομένων- ελλοχεύει η απειλή μίας αμηχανίας -δύο τρόπων, δύο ειδών: η αμηχανία του να αρθρωθούν αποκλειστικά έπαινοι και εκείνη του να "διατυπωθεί" από τους προσκεκλημένους αποκλειστικά και μόνον η σιωπή της αναμονής -εωσότου εμπεδωθεί η ταυτότητα του νέου εντύπου στο ...x προσεχές τεύχος!

Ευτυχώς, το προηγούμενο Σάββατο στην ευάερη ταράτσα του νέου Δέντρου δε συνέβη ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Στις φωτογραφίες της παρούσης ανάρτησης το ακροατήριο αντανακλάται στο γυαλί όπισθεν των 3 βασικών ομιλητών. Στο μέσα, ωστόσο, των 3 βασικών ομιλητών και συντελεστών των "ΝΗΣΙΔΩΝ", οι παρατηρήσεις, οι απορίες, οι εν μέρη επιφυλάξεις και οι αρκετές προσδοκίες των πολλών παρευρισκομένων δεν δημιούργησαν μίαν απλή αντανάκλαση. Άνοιξαν έναν πολύ γόνιμο διάλογο για τα επόμενα βήματα του νεογέννητου μας εντύπου. Έναν διάλογο πολύ απαραίτητο για την κινητικότητα και την επιθυμητή από όλους μας πνευματική εξωστρέφειά του.

Δημήτρης, Γιάννης, Πάνος: στην παρουσίαση του πρώτου τεύχους των "ΝΗΣΙΔΩΝ"

Πρώτη παρουσίαση στο Δέντρο (13/6/09)

Το νέο Δωδεκανησιακό περιοδικό “ΝΗΣΙΔΕΣ"

& το βιβλιοπωλείο ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

σας προσκαλούν στην παρουσίαση

του 1ου τεύχους

το Σάββατο 13/6/2009 (ώρα: 21.00)

στην ταράτσα του νέου Δέντρου

(Θ.Σοφούλη 129)

"ΝΗΣΙΔΕΣ" Περιοδικό τέχνης και λόγου Συντακτική ομάδα: Γιάννης Ηρακλείδης, Πάνος Δρακόπουλος, Δημήτρης Κόκκινος Συνδρομές και συνεργασίες: Βενετοκλέων 93, Ρόδος, ΤΚ. 85100 Τηλέφωνο: 22410-31310 Διαδίκτυο: http://nesides.blogspot.com/ https://sites.google.com/site/nisides/ Email: nisides@gmail.com

Δημοσίευμα στην εφημ. ΡΟΔΙΑΚΗ

Από την στήλη "ΤΕΛΧΙΝΩΝ ΠΑΙΓΝΙΑ"
στο φύλλο της Τρίτης 2/6/2009
της εφημερίδας ΡΟΔΙΑΚΗ.

Οι ΝΗΣΙΔΕΣ...αναδύονται

"Επειδή οι πολιτισμοί έχουν όρια, έρχεται μια στιγμή στη ζωή τους όπου το κέντρο αποδυναμώνεται. Και τότε η συνοχή τους δεν τη διασφαλίζουν οι μύθοι, άλλα η γλώσσα. (...) Τις εποχές αυτές, αναλαμβάνουν να στηρίξουν το κέντρο οι άνθρωποι από τις επαρχίες, από την περιφέρεια. Σε αντίθεση με την παραδιδόμενη πίστη, η περιφέρεια δεν βρίσκεται εκεί που τελειώνει ο κόσμος -αλλά εκεί ακριβώς όπου αρχίζει να εκδηλώνεται."

Ιωσήφ Μπρόντσκι

Οι λέξεις –κοινόχρηστη ύλη των ανθρώπων. Ευτυχώς! Σ’ έναν κόσμο που κοστολογεί ακόμη και τα πλέον ζωτικά σε όλα σχεδόν τα μικρά ή μεγάλα υποσυστήματά του, οι λέξεις, διατηρούν το πάντοτε θαυμάσιο δικαίωμα στην εξαίρεση.

Όπου ευθύς, να σου την, ανυπάκουη απέναντι σε όλα αυτά τα ‘περίπου αυτονόητα’, η τέχνη του λόγου: δοκίμιο, πεζογραφία, ποίηση, κριτική –μια επαρκέστατη μαρτυρία της ελευθερίας μας να συνομιλούμε, εντός μας και γύρω μας, αδασμολόγητα, μέχρι το όριο που χαράζει κάθε φορά το απάνεμο της φαντασίας και της προσωπικής μας ευαισθησίας. Σίγουρα πέραν του ορίζοντα, όπου επιτρέπει να αρθούμε ενδεχομένως, και η δεδομένη ‘γεωγραφία’ μας. Από εδώ. Από την αειθαλή κεντρική άκρη του Αιγαίου –τα Δωδεκάνησα!

Στην πλάτη λοιπόν, κάθε ευκλείδειας θεώρησης της γλώσσας, στην απέναντι όχθη κάθε ασύδοτης ισχύος της αγοράς και της συναφούς διαβρωτικής της νοοτροπίας που διαχέεται σε ποικίλους αγωγούς –ακόμη και της εκπαίδευσης–, αναδύονται οι Νησίδες, για να μιλήσουν το αλφάβητο που θα τους προσφερθεί.

Από εκείνους τους εραστές της γραφής που ενηλικιώνονται με το στάλαγμα της προσωπικής τους μυθολογίας, από εκείνους τους στοχαστές που ειρηνεύουν μόνον μετά την αναγνώριση του νέου κάθε φορά αινίγματος.

Εξ ου και ο πληθυντικός αριθμός: Νησίδες –η ποικίλη εκδοχή της δημιουργικής απορίας και η αναλόγως πολλαπλή καλλιτεχνική έκφραση της απόκρισης. Μίας απόκρισης που είναι αδύνατον –αν όχι ολωσδιόλου μάταιο– να γνωρίζουμε ως που θα φτάσει!

ΝΗΣΙΔΕΣ: Περιοδικό Λόγου και Τέχνης

Συνδρομές και συνεργασίες:
Βενετοκλέων 93, Ρόδος, ΤΚ. 85100

Τηλέφωνο: 22410-31310

Email: nisides@gmail.com