Γράφει ο Αυγουστίνος Τσιριμώκος - μεταφραστής & τακτικός συνεργάτης των "ΝΗΣΙΔΩΝ"
Οἱ δικές μου προτάσεις για το τρέχον αναγνωστικό καλοκαίρι βγαίνουν πολὺ δύσκολα.
Σίγουρα πάντως θὰ προτείνω τὸ νεοεκδοθὲν τοῦ Κοὺρτ (ναὶ ρέ, Κούρτ καὶ ὄχι Κέρτ, ὅπως θέλει ὁ ἐκδοτικὸς οἶκος ΠΑΤΑΚΗ - Κοὺρτ τὸν μάθαμε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Slaughterhouse 5, Κοὺρτ θὰ τὸν λέμε!) Βόννεγκατ «Ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι ὡραῖο, τότε τί εἶναι;». Καὶ τὸ προτείνω παρὰ τὶς μεταφραστικὲς ἀντιρρήσεις μου, ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὸν τίτλο ἀκόμα. Σωστότερη διατύπωση, ποὺ ἀποδίδει τὸ πνεῦμα τοῦ πρωτότυπου: If this isn't nice, then what is?, θὰ ἦταν ἡ ἀλλαγμένη σειρὰ λέξεων «Ἂν δὲν εἶναι ὡραῖο αὐτό, τότε ποιό εἶναι;».
Τέλος πάντων, πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπάνθισμα ἀπὸ ὁμιλίες του σὲ τελετὲς ἀποφοίτησης τῶν ἀμερικανικῶν πανεπιστημίων, ὅπου ἡ εἰρωνεία παίζει μπακότερμα μὲ τὸν αὐτοσαρκασμό, ἀποδομώντας κάθε ἔννοια «ἀκαδημαϊσμοῦ».
Μιὰ δεύτερη ἐπιλογή, ἂν καὶ δὲν μὲ ἱκανοποίησε ὅσο θὰ περίμενα ἀπὸ τὸν συγκεκριμένο συγγραφέα, εἶναι τὸ «Φύλλο μηδέν», τὸ μυθιστόρημα τοῦ Οὐμπέρτο Ἔκο ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ψυχογιός. Ἕνα ἔργο ποὺ μπλέκει σὲ μιὰ σχεδὸν ὁλοκληρωμένη θεωρία συνωμοσίας τὸ τέλος τοῦ Μουσολίνι μὲ τὶς ἀκροδεξιὲς παραφυάδες τῆς Ἰταλίας στὸ τέλος τοῦ 20οῦ αἰώνα (ἐπιχείρηση Gladio, P2, ἀκόμα καὶ τὸ ὀπερετικὸ πραξικόπημα τοῦ πρίγκιπα Μποργκέζε, ἀκολουθώντας τὴ γνωστὴ συνταγή τῶν ἄλλων ἐπιτυχιῶν τοῦ Ἔκο.
Γιὰ τρίτο θὰ πρότεινα τὸ μυθιστόρημα «Οι Νόμοι τῶν συνόρων» τοῦ Χαβιὲρ Θέρκας, ποὺ μετέφρασε ἡ Γεωργία Ζακοπούλου γιὰ τὶς ἐκδόσεις Πατάκη, ἀλλὰ δὲν πρόκαμα νὰ τὸ διαβάσω, καθότι τὸ πῆρα δῶρο στὴν Ἀναστασία καὶ τὸ ἄφησα μαζί της στὴν Ἀθήνα γιὰ νὰ ἐπιστρέψει μαζί της τὴν Πέμπτη.
Ἔτσι, ἀφοῦ δὲν τολμῶ νὰ προτείνω τὸ ὀγκωδέστατο καὶ κλασσικὸ «Μόμπυ Ντίκ», ποὺ διαβάζω στὶς βάρδιες μου στὴ βιβλιοθήκη, θὰ προτείνω ὁποιοδήποτε ἔργο τῆς λαίδης τῆς ἀστυνομικῆς λογοτεχνίας, τῆς Ἄγκαθα Κρίστι, καθὼς ἐπίσης τὰ διαβάζω στὴ βιβλιοθήκη σὰν πιὸ ἐλαφρά, ὅταν κουραστῶ ἀπὸ τὸν Μἐλβιλ, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ πρωτότυπο (ἡ ἀστυνομικὴ λογοτεχνία, πλὴν ἐξαιρέσεων ποὺ ὀφείλουμε κυρίως στὴν ΑΓΡΑ, ἔχει κακοπάθει μεταφραστικά: προχειροδουλειές καὶ καμμία αἴσθηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας). Γιὰ παράδειγμα, τὸ κλασσικὸ «Οἱ τέσσερις μεγάλοι» («The Big Four») ἢ τὸ «The Seven Dials Mystery». Ἡ γλώσσα τῆς ὑπέροχης αὐτῆς συγγραφέως εἶναι τὸ κάτι ἄλλο, χὼρια τὸ λεπτὸ ἀγγλικὸ χιοῦμορ της.
Καὶ σὰν κατακλείδα, παραβαίνοντας τὸν ὅρο τῶν τριῶν προτάσεων, θὰ συνιστοῦσα σὲ ὅσους καὶ ὅσες δὲν τὰ ἔχουν διαβάσει ἀκόμα, τὰ ὑπέροχα δημιουργήματα τῶν οικείων μας ποιητών: «Πέρασμα», λοιπόν, ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Γαβριηλίδη καὶ τὸν Πάνο Δρακόπουλο, καὶ «Ποικιλία τῆς ἐπανάληψης», τοῦ Φραγκίσκου Καλαβάση. Δύο ποιητικὲς συλλογὲς μὲ πολὺ βάρος καὶ συνάμα τὴν ἐλαφρότητα τοῦ εὐκολοδιάβαστου μουσικοῦ λόγου τῶν δημιουργῶν τους.
Καλὸ ὑπόλοιπο καλοκαιριοῦ σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου