2024

Όταν μεγαλώσω θα γίνω κρασί,

είπε το σταφύλι.

Κι εσύ: «Θα γίνω παιδί!»

[Π. Δ. / Σταγόνες / Τεύχος 22, σελ.14-15]

 

Κυκλοφορεί το 25ο τεύχος των "Νησίδων"

 

Το 25^ο τεύχος των Νησίδων θα βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων από την 25^η  Νοεμβρίου με πλούσιο και πρωτότυπο ποιητικό, λογοτεχνικό και εικαστικό περιεχόμενο.

Οι Νησίδες εκδίδονται στη Ρόδο από το 2009 και το 2020 βραβεύτηκαν για την προσφορά τους με τιμητική διάκριση από την Επιτροπή των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού.

 

Στα περιεχόμενα του 25^ου τεύχους, διακρίνονται:

 

Ουμπέρτο Έκο             : Το νησί της προηγούμενης μέρας

 

ΠΟΙΗΣΗ

Κυριάκος Χαραλαμπίδης     : Τέσσερα ποιήματα

Άντζελα Λούτζιο            : Τέσσερα ποιήματα

 

ΠΕΖΑ

Χριστίνα Φραγκεσκάκη     : Να το ακουμπήσω εδώ

Σοφία Αυγερινού           : Το πάνω σπίτι

Έλσα Κορνέτη             : Το ηλιοβασίλεμα ξανά

Δημήτρης Αλιμπέρτης       : Δύο πεζά

ΠΟΙΗΣΗ

Τασούλα Καραγεωργίου     : Κριτώ και Τιμαρίστα

Ματίνα Μόσχοβη          : Αηδονία

Κατερίνα Πεταυράκη       : Δύο ποιήματα

ΑΦΙΕΡΩΜΑ               Ο συγγραφέας/δημιουργός ως αναγνώστης  

                        (εισαγωγή-επιμέλεια: Δημήτρης Κόκκινος)

 ΑΡΘΡΟ                   Φανή Παραφόρου: Μιχαήλ Μήτρας:

                          «’’Ζωγραφίζοντας’’ ποιήματα»

 ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Εριφύλη Κανίνια           : Τασούλα Καραγεωργίου; Σαπφώ. Τα ποιήματα

Μαρία Κλαδάκη           : Το ερωτικό στοιχείο στην Πολιτεία των Γάτων του Γιάννη     

                        Σ. Παπαδάτου

ΠΟΙΗΣΗ

Μαίρη Χαραλαμπίδη        : Επτά ποιήματα

Αναστασία Δρελιώση-Ηρακλείδου: Moika Embankment 12

ΠΟΙΗΣΗ

Αναστασία Ζέππου          : Τρία ποιήματα

Αργύρης Κόσκορος          : 11^ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης

 

ΚΥΜΑΤΙΣΜΟΙ

Πέτρος Πολυμένης: Και με την ελάχιστη υγρασία θ’ ανθίζουμε (Αργύρης Κόσκορος) * Μαρία Γιαγιάννου: R.I.F. – Ο θάνατος στο φέισμπουκ (Ευαγγελία Μουλά) * Άρτεμις Ψιλοπούλου: Τι δεν έχει πεθάνει (Αργύρης Κόσκορος)

 

ΒΙΒΛΙΑ & ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ

ΠΕΡΙΤΤΑ ΚΙ ΑΠΕΡΙΤΤΑ   Φραγκίσκος Καλαβάσης

ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ         Bernard Rottiers: Τα μνημεία της Ρόδου

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ        Οι εκδηλώσεις των Νησίδων

ΑΙΝΙΓΜΑ            Τασούλα Καραγεωργίου

ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΤΕΥΧΟΥΣ

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ          Τεύχη 1-25

 

ΛΕΥΚΩΜΑ           Χρύσα Μπεζιργιαννίδου: Χαρακτική

Οι Νησίδες βρίσκονται στο ιστολόγιο http://nesides.blogspot.com/ 

και τα τεύχη διανέμονται σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία του νομού Δωδεκανήσου 

(«Δέντρο», «Ακαδημία», «Θαλασσινός», «Αλφαβητάρι») και της Αθήνας.

Για απευθείας παραγγελίες - επικοινωνείτε στο: 

nisides@gmail.com

Κωστής Γκιμοσούλης (1960 - 7/8/2023)

1η Δημοσίευση: συντροφιά με 2 ακόμη μικρο-διηγήματα 

("Η Μπιάνκα και το ποντίκι", "Το αόρατο μωράκι") 

στο 20ο τεύχος των Νησίδων.

Τα θερμά συλλυπητήρια όλων μας στις Νησίδες 

προς τους οικείους του Κ. Γκιμοσούλη.

(1960 - 7/8/2023)

Ραδιοφωνικό σποτ για την κυκλοφορία του 24ου τεύχους

 

Panos Drakopoulos · ΣΠΟΤ ΝΗΣΙΔΕΣ 25o ΤΕΥΧΟΣ

ΒΡΑΔΙΑ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΑ ΜΑΡΟΥΤΣΟΥ

Την Τετάρτη 28 Ιουνίου στις 7.30, το περιοδικό Νησίδες οργανώνει στο βιβλιοπωλείο Δέντρο εκδήλωση με την πεζογράφο Έλενα Μαρούτσου. Θέμα της είναι «Το Εξιλαστήριο Θαύμα: μια παρουσίαση του τελευταίου της βιβλίου και μια γνωριμία με έξι νέους συγγραφείς».

To κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια συζήτησή της με την Μυρσίνη Λενούδια, εκπαιδευτικό θέατρου, για το «Εξιλαστήριο Θαύμα» και, επίσης, την ίδια να παρουσιάζει έξι νέους συγγραφείς μέσα από κείμενά τους που συγκέντρωσε ειδικά για τις Νησίδες, μετά από πρόταση της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού.

 

Πληροφοριακά στοιχεία:

Η Έλενα Μαρούτσου γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Λογοτεχνία και τις Εικαστικές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ στην Αγγλία. Διδάσκει λογοτεχνία στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη και δημιουργική γραφή στις εκδόσεις Κίχλη και στον σύλλογο Πύρνα. Συντονίζει επίσης τις λέσχες ανάγνωσης του βιβλιοπωλείου Ευριπίδης και γράφει βιβλιοκριτικές για την Εφημερίδα των Συντακτών. Έχει γράψει τα εξής βιβλία: Του ύψους και του βάθους (Αλεξάνδρεια 1998), Οι προδοσίες των ονομάτων (Αλεξάνδρεια 2004), Μεταξύ συρμού και αποβάθρας (Καστανιώτης 2008, Athens Prize for Literature του περ. (δέ)κατα), ΤΟ ΝΟΗΜΑ (Κέδρος 2010), Οι χυδαίες ορχιδέες (Κίχλη 2015), Δύο (Κίχλη 2018), Θηριόμορφοι (Πόλις 2020), Το εξιλαστήριο θαύμα (Κίχλη 2022, Βραβείο Κλεψύδρα). Τα βιβλία της ήταν υποψήφια για πολλά ελληνικά βραβεία.

Fb - event:

https://www.facebook.com/events/1008897443454825?ref=newsfeed

Panos Drakopoulos · Βραδιά Πεζογραφίας με την Έλενα Μαρούτσου, 28.6.2023

"Εγώ κι ο άνθρωπός μου" - του Μάλεκ Χοσεϊνί

Μάλεκ Χοσεϊνί

 

Εγώ κι ο άνθρωπός μου

 

Μετάφραση από τα περσικά:

Αλέξανδρος Κυπριώτης

 

Η διάθεσή μου δεν ήταν καλή. Ήταν καλή και δεν ήταν καλή. Ήταν τρεις του Αμπάν.[1] Ήμουν σε απόγνωση. Περιπλανήθηκα στον εξωτερικό χώρο του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης· αυτή τη φορά το βλέμμα μου κατευθύνθηκε περισσότερο στον Άνδρα που περπατάει.[2] Μπήκα στο πάρκο. Ήξερα σε ποιο σημείο του πάρκου θα πάω· στο τμήμα του που μοιάζει με δάσος, μ’ εκείνα τα όμορφα ξύλινα τραπέζια και παγκάκια. Για ένα εικοσάλεπτο περπατούσα σε σύγχυση. Δεν υπήρχε ψυχή, αλλά και πάλι τα μάτια μου αναζητούσαν ένα ήσυχο παγκάκι. Εντέλει κάθισα. Η απόγνωσή μου δεν είχε μειωθεί στο ελάχιστο. Για κάποια λεπτά σάστισα εντελώς. Σιγά σιγά μ’ έπιασε να θέλω να κλάψω. Δεν αντιστάθηκα. Τα μάτια μου βούρκωσαν. Βούρκωσαν εντελώς. Όμως δάκρυ δεν κύλησε. Έβλεπα λίγο θολά. Και μ’ έπιασε ένας κόμπος. Τον ένιωθα στον λαιμό μου. Ξαφνικά λύθηκε. Άρχισαν να τρέχουν δάκρυα. Για τριάντα δευτερόλεπτα μ’ έπιασε κι ένας λυγμός. Ηρέμησα λίγο. Έγειρα το κεφάλι μου στην άκρη στο παγκάκι. Έκλεισα τα μάτια μου. Ήθελα να καθαρίσω το μυαλό μου απ’ όλα. Ήταν δύσκολο. Με το τιτίβισμα ενός πουλιού άνοιξα τα μάτια μου. Έβλεπα μόνο τα κλαδιά των δέντρων και το πράσινο των φύλλων τους. Έβλεπα μόνο τα κλαδιά των δέντρων και το κίτρινο των φύλλων τους. Έβλεπα μόνο τα κλαδιά των δέντρων και το πορτοκαλί των φύλλων τους. Συνέχισα να κοιτάζω το ίδιο σημείο. Πρέπει να είχαν περάσει δέκα είκοσι λεπτά όταν ένας ανεπαίσθητος πόνος στον αυχένα μ’ έκανε να συνέλθω. Κάθισα ίσια. Δεν σκεφτόμουν τίποτα· τίποτα. Ήμουν βλέμμα και βλέμμα και βλέμμα. Περιέργως πως σάστισα. Αλλά ένα παράξενο συναίσθημα με παρηγορούσε κιόλας. Σαν να έβλεπα ένα αμυδρό φως μες στο σκοτάδι, σαν να έμενε λίγος χρόνος μόνο μέχρι ν’ απελευθερωθώ απ’ την απόγνωση τόσων μηνών. Αλλά έμενε ακόμα. Εξακολουθούσα να χαζεύω γύρω μου. Έβλεπα δέντρα και δέντρα και δέντρα· και το έδαφος και το παγκάκι, και πότε πότε σιλουέτες ανθρώπων.

          Το βλέμμα μου είχε φτάσει στα κοντινά μου. Παρατηρούσε τον χώρο γύρω απ’ το παγκάκι μου. Έφτασε στα παπούτσια και στα πόδια μου. Για δευτερόλεπτα έμεινε στα γόνατά μου μέχρι που μέσα απ’ τα κενά στο παγκάκι έπεσε σε μια υφασμάτινη άσπρη και μικρή τσάντα με χερούλια που ήταν στο έδαφος ακριβώς από κάτω μου. Από ’κεί στράφηκε προς τ’ αριστερά αλλά πριν περάσει ένα λεπτό επέστρεψε. Κάτι υπήρχε μες στην τσάντα. Έμοιαζε περισσότερο με βιβλίο. Έσκυψα σιγά σιγά και τη σήκωσα. Είχε λίγη σκόνη. Ήταν ανοιχτή. Έριξα με προσοχή μια ματιά στο εσωτερικό της. Ήταν βιβλίο ή ημερολόγιο. Το έβγαλα. Το ημερολόγιο ήταν σχετικά ελαφρύ με δερμάτινο εξώφυλλο χρώματος […]. Δίστασα να τ’ ανοίξω. Θεωρούσα ότι δεν μου επιτρέπεται. Αλλά ίσως ο άνθρωπος που του ανήκει να το αναζητά πόρτα πόρτα και αν τ’ ανοίξω ίσως να μπορέσω να το παραδώσω στα χέρια του. Πείστηκα και τ’ άνοιξα. Ξεγελάστηκα και τ’ άνοιξα. Ξεφύλλισα τις πρώτες σελίδες. Προσωπικά στοιχεία δεν υπήρχαν γραμμένα· ούτε κάποιο όνομα ούτε κάποια διεύθυνση ούτε κάποιο τηλέφωνο. Πήγα στο τέλος του· ούτε ’κεί υπήρχε κάποιο στοιχείο. Γύρισα στην αρχή. Ήταν ημερολόγιο του έτους […]. Άρχισα να το ξεφυλλίζω. Στις αρχές του Φαρβαρντίν ήταν γραμμένες τρεις σελίδες. Ο γραφικός χαρακτήρας ήταν ωραίος και ευανάγνωστος, με μαύρο μελάνι. Έπρεπε να διαβάσω ή να μη διαβάσω; Διάβασα. Γρήγορα. Μ’ έπιασε περισσότερη περιέργεια. Άρχισα να ξεφυλλίζω πάλι. Για δύο εβδομάδες περίπου δεν υπήρχε κάποια καταγραφή. Μετά υπήρχε. Με μαύρο μελάνι πάλι. Διάβασα. Ξεφύλλισα. Δεν υπήρχε εβδομάδα που να μην έχει κάποια καταγραφή. Με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα. Πιο πολύ με μαύρο και μπλε μελάνι, κάποιες φορές με μοβ. Δεν συνέχισα να διαβάζω άλλο. Ήταν κρίμα να διαβάζω επιφανειακά. Απλώς ξεφύλλιζα γρήγορα γρήγορα. Τον έβδομο μήνα ήταν λιγότερες οι ημέρες που είχαν μείνει κενές. Έφτασα στην τελευταία ημέρα του. Τη διάβασα. Μετά δεν υπήρχε μέρα που να έχει κάποια καταγραφή. Μέχρι την τελευταία ημέρα του έτους δεν υπήρχε καμία καταγραφή. Δεν υπήρχε ίχνος καταγραφής. Έτσι όπως ήταν ανοιχτές οι σελίδες και οι αγκώνες μου πάνω τους, σήκωσα το κεφάλι μου. Το βλέμμα μου έπεσε τριγύρω μου. Μετά πέρα μακριά. Και μετά, περνώντας μέσ’ απ’ τα κλαδιά και τα φύλλα, πάλι στα κοντινά μου, και για μια στιγμή σε μια αμυδρή σιλουέτα λευκή.

          Το μυαλό μου είχε μουδιάσει εντελώς απ’ την απόγνωση στην οποία βρισκόμουν. Και τώρα λες κι είχε πέσει ένας γρίφος στα χέρια μου, που έπρεπε να τον λύσω. Η απλούστερη λύση ήταν ν’ αφήσω το ημερολόγιο στη θέση του. Δεν μπορούσα όμως. Ένα αδιόρατο αίσθημα ευθύνης δεν μ’ άφηνε. Αν θεωρούσα λογικά πιθανό ότι ο άνθρωπος που του ανήκει θα επέστρεφε και θα το έβρισκε, ίσως να τ’ άφηνα. Ίσως και όχι. Πιθανότατα όχι. Ίσως ο άνθρωπος που του ανήκει να τ’ άφησε ηθελημένα και συνειδητά. Λες και κατέβασε ένα βαρύ φορτίο απ’ τους ώμους του και τ’ άφησε στο έλεος του θεού, το εμπιστεύτηκε στα χέρια της μοίρας. Ίσως ελπίζοντας σε κάποιον. Ίσως ελπίζοντας σε μένα.

          Σηκώθηκα. Περπάτησα προς την πάνω πλευρά του πάρκου. Σκεφτόμουν τα πράγματα που είχα διαβάσει. Έπρεπε να το διαβάσω ολόκληρο. Σε πλήρη απομόνωση. Βγήκα στον δρόμο από τη δυτική πλευρά του ξενοδοχείου Λαλέ.[3] Πήρα ταξί και πήγα κατευθείαν σπίτι. Έφαγα κάτι, έβαλα την τσαγιέρα στο γκάζι και κάθισα αναπαυτικά στην πολυθρόνα. Στις δυο τρεις ώρες που πέρασαν σήκωσα το κεφάλι μου απ’ το ημερολόγιο μόνο για να φτιάξω τσάι και να βάλω τσάι να πιω.

 

Μέχρι τη μεθεπόμενη εκείνης της ημέρας, προχθές ακριβώς, που είχα καθίσει πάλι στο ίδιο παγκάκι, το μυαλό μου το απασχολούσαν οι γραπτές σημειώσεις. Και ακριβώς εκεί, χωρίς ελπίδα να ξαναδώ τον άνθρωπο που του ανήκει το ημερολόγιο, ενώ το βλέμμα μου παρατηρούσε τα κλαδιά και τα φύλλα κι εγώ γευόμουν την απόλαυση που μου είχε δοθεί, πήρα την απόφασή μου: πρέπει αυτή την απόλαυση να τη δημοσιεύσω· με ελάχιστες διορθώσεις στις γραπτές σημειώσεις, και να τους προσθέσω ένα τέλος και μια εισαγωγή, μάλλον επηρεασμένος απ’ την ίδια την ατμόσφαιρα των γραπτών σημειώσεων. Επίσης δεν ξέρω από πού μου καρφώθηκε στο μυαλό ο τίτλος Εγώ κι ο άνθρωπός μου· από το περιεχόμενο των γραπτών σημειώσεων ή από την τριήμερη σχέση μου με τον άνθρωπο που είχε γράψει αυτές τις σημειώσεις; Και τώρα το μόνο που μου μένει είναι να εύχομαι να φτάσει αυτό το βιβλιαράκι και στα χέρια αυτού του ανθρώπου και να το διαβάσει και να έρθει να με βρει (και αρκεί να πει ποιου έτους ημερολόγιο είναι το ημερολόγιό του και τι χρώμα το εξώφυλλό του) για να του εμπιστευτώ τα πάντα – ωστόσο το θεωρώ απίθανο να θέλει· αν ήμουν εγώ στη θέση αυτού του ανθρώπου δεν θα ’θελα. Αν ήμουν εγώ στη θέση αυτού του ανθρώπου δεν θα ’θελα.

 

 

Ο αφηγητής

 

7η Αμπάν […]

 

Ο Ιρανός φιλόσοφος και καθηγητής φιλοσοφίας Μάλεκ Χοσεϊνί (Malek Hosseini, γεν. 1968) ζει στην Τεχεράνη. Εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του, με τίτλο Ο Βιτγκενστάιν και η σοφία (Wittgenstein und Weisheit,   Kohlhammer Verlag, Stuttgart 2007), στο Πανεπιστήμιο Λούντβιχ Μαξιμίλιαν του Μονάχου. Για πολλά χρόνια δίδαξε φιλοσοφία στο Ανώτατο Ίδρυμα Επιστημών και Ερευνών της Τεχεράνης, παράρτημα του Ελεύθερου Ισλαμικού Πανεπιστημίου, ενώ το 2021 παραιτήθηκε, για ν’ αφοσιωθεί στην έρευνά του, καταλαμβάνοντας ερευνητική θέση στο Ιρανικό Ερευνητικό Ίδρυμα Φιλοσοφίας, όπου παρέμεινε μέχρι το φθινόπωρο του 2022. Έχει μεταφράσει πολλά έργα του Λούντβιχ Βιτγκενστάιν στα περσικά και ασχολείται ιδιαίτερα με την έρευνα του έργου του Αριστοτέλη. Με αφορμή τον εορτασμό των 2.500 χρόνων από τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη Ναυμαχία στη Σαλαμίνα δημοσιεύθηκε στα ελληνικά το άρθρο του «Τι μας αφορούν οι παλιοί μας πόλεμοι;» (Τα αιρετικά No 10, ειδική έκδοση της εφημερίδας Documento). Το τελευταίο του βιβλίο, με τον τίτλο Πώς να ζούμε καλύτερα; κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2022 στην Τεχεράνη από τον εκδοτικό οίκο Καργκαντάν (Ρινόκερος) και αποτελεί ερμηνευτικό σχολιασμό της πραγματείας Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη.

 

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το πρώτο λογοτεχνικό έργο του Μάλεκ Χοσεϊνί, το οποίο κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2022 από τον εκδοτικό οίκο Καργκαντάν και θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις η βαλίτσα με τον τίτλο Εγώ κι ο άνθρωπός μου σε μετάφραση Αλέξανδρου Κυπριώτη. Στη νουβέλα Εγώ κι ο άνθρωπός μου, κύριο μέρος της οποίας αποτελούν ολιγόστιχα ποιήματα και μικρά πεζά, όλα εν είδει ημερολογιακών καταγραφών, ο Μάλεκ Χοσεϊνί παίρνει τον ρόλο του αφηγητή «Μάλεκ Χ.», ο οποίος βρίσκει τυχαία ένα ημερολόγιο. Με έναν εξαιρετικά λιτό και πυκνό λόγο, αλλά συνθέτοντας εικόνες που θυμίζουν λεπτομέρειες καλλιτεχνικών φωτογραφιών, ζωγραφικών έργων τέχνης ή γλυπτών, ο Χοσεϊνί αφηγείται μια σύγχρονη ιρανική ερωτική ιστορία που, αν και καταδικασμένη στη σιωπή, μέλλει να γίνει κραυγή εξέγερσης σώματος και νου. Εκμεταλλευόμενος αριστοτεχνικά την ιδιαιτερότητα της περσικής γλώσσας να μη δηλώνεται με άρθρα, αντωνυμίες ή καταλήξεις επιθέτων και μετοχών το γένος του ομιλητή ή του προσώπου για το οποίο γίνεται λόγος, ο αφηγητής κρατά –φυσικά και ανεπιτήδευτα– μυστικό το φύλο των δύο εραστών. Το μόνο που αποκαλύπτεται για το πρόσωπο που γράφει τις ημερολογιακές καταγραφές και για εκείνο για το οποίο τις γράφει είναι η ερωτική σχέση τους. Με τον τρόπο αυτό ο Χοσεϊνί αναδεικνύει ουσιαστικά την πεμπτουσία του έρωτα (να μεταμορφώνει τον ερωτευμένο, ανατρέποντας κάθε κανονικότητα και αποκαλύπτοντας ως αβάστακτο κάθε περιορισμό στη ζωή του) και αποκαθιστά στη συνείδηση του αναγνώστη το βίωμα αυτού του αρχέγονου συναισθήματος ως επαναστατική πράξη.

Α. Κ.

---

[1]     (Σ.τ.Μ.) Ο Αμπάν είναι ο 8^ος μήνας του περσικού ημερολογίου, το οποίο αρχίζει με την 1η του Φαρβαρντίν, η οποία αντιστοιχεί στην εαρινή ισημερία και άρα άλλοτε στην 20η και άλλοτε στην 21η Μαρτίου. Η 1η του Αμπάν αντιστοιχεί κατά συνέπεια άλλοτε στην 22α και άλλοτε στην 23η Οκτωβρίου.

[2]     (Σ.τ.Μ.) Εννοείται το χάλκινο γλυπτό του Ελβετού γλύπτη και ζωγράφου Αλμπέρτο Τζακομέτι (1901-1966), γνωστό στα γαλλικά ως Homme qui marche I, φυσικών διαστάσεων, το οποίο βρισκόταν ήδη επί σάχη, πριν από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, στον κήπο του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Τεχεράνη μαζί με το χάλκινο άγαλμα της Γυναίκας που στέκεται, γνωστό στα γαλλικά ως Femme Debout I. Έπειτα από εργασίες συντήρησης και τα δύο αγάλματα μεταφέρθηκαν για λόγους προστασίας στο εσωτερικό του μουσείου το 2018.

[3]     (Σ.τ.Μ.) Το «Διεθνές Ξενοδοχείο Λαλέ», όπως μετονομάστηκε το 1980 το Inter-Continetal Tehran, που άρχισε να λειτουργεί στην Τεχεράνη τον Οκτώβριο του 1971, βρίσκεται δίπλα στο Πάρκο Λαλέ (στα περσικά «λαλέ» σημαίνει «τουλίπα»).

1η δημοσίευση: τεύχος 24, σελ. 23 -28

[Σημείωση: στην έντυπη μορφή του περιοδικού σημειώνεται μία αναντιστοιχία με την φωτογραφία και την λατινική γραφή του ονόματος Μάλεκ Χοσεϊνί. Η παρούσα ανάρτηση αποκαθιστά τα σωστά στοιχεία]

"Σαπφώ: τα ποιήματα" - Μαγική βραδιά!

 

Κολάζ - από φωτογραφίες και πλάνα των: Κ. Γλεντή, Μ. Μπάκα, Π. Βενέρη.

"Σαπφώ: τα ποιήματα"
(Πρόλογος - Μετάφραση - Σημειώσεις:

Τασούλα Καραγεωργίου)

Εκδόσεις Κέδρος (2022).

Κολάζ από την χθεσινή μας εκδήλωση στον Ιπποτικό Ξενώνα της Αγ. Αικατερίνης

(Μπούργκο Μεσαιωνικής Πόλης)

Μαγική βραδιά!

Σαπφώ - τα Ποιήματα / Εκδήλωση

Η Τασούλα Καραγεωργίου είναι αναγνωρισμένη ως μία από τις πιο έγκυρες φωνές στη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1954, με καταγωγή από τη Ρόδο. Είναι τ. πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων και μέλος της συντακτικής επιτροπής της περιοδικής έκδοσης Ήριννα, του Συνδέσμου Φιλολόγων Δωδεκανήσου. Από το 2007 διδάσκει στο Εργαστήρι Ποίησης του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Το ποιητικό της έργο εκτείνεται σε εννέα βιβλία, από το 1986 έως σήμερα. Τελευταία έκδοση είναι "Τα πήλινα ποιήματα" από τις εκδόσεις Κέδρος 2021, η οποία περιλαμβάνει τις συλλογές "Η χελώνα του Κεραμεικού" και "Η Πήλινη χορεύτρια". Για τη συλλογή ποιημάτων "Η πήλινη χορεύτρια" τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Λάμπρου Πορφύρα 2020. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Έχει επίσης μεταφράσει αρχαία ελληνική λυρική ποίηση, ειδικά την Σαπφώ, την Ήριννα και επιτύμβια επιγράμματα από την Παλατινή Ανθολογία στην ιδιαίτερα σημαντική της έκδοση Ναυαγού τάφος ειμί (Γαβριηλίδης, 2016).

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα στήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου

κι εἶχα πατέρα πρόσφυγα ἀπ᾿ τή Μικρά Ἀσία.

Οἱ ἄλλοι πᾶνε στά χωριά τους τίς γιορτές,

µά ὁ νόστος ὁ δικός µου ἐκπληρώνεται

µέ µυρωδιές ἀπό βαριά µπαχαρικά

κι ἀπό φτηνά ἀρώµατα,

ὅταν µέ βγάζει ὁ δρόµος µου

στό µαγαζί «Ὁ Νεῖλος»

γιά ν᾿ ἀγοράσω λίγη ἐπιστροφή

σέ ἀραβικό ψωµί.

Ἕνα ποτάµι ἀπό φυλές ἀρδεύει τήν ὁδό Ἀθηνᾶς.

Σύροι κι Αἰγύπτιοι καί Ἰρακινοί

Κοῦρδοι, Κινέζοι καί Νιγηριανοί

δέν εἶναι πιά οἱ αἰθέριες καβαφικές µορφές,

εἶναι τά ποικιλόδειρα πουλιά τῆς ξενιτιᾶς καί τῆς ἀποδηµίας·

µέ χίλιες γλῶσσες κελαηδοῦν, µέ χίλιες γλῶσσες λένε:

τό αἴτηµα εἶναι κοινό· γιά τό ψωµί, γιά τό νερό

καί γιά τόν νόστο τῆς ψυχῆς στή γῆ τῆς µέσα µνήµης.

(Τ. Καραγεωργίου, Τό Μετρό, Κέδρος 2004)

 

lihnari radio 91,4-91,7 · ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ. 2023

Κυκλοφορεί το 24ο τεύχος των "Νησίδων"

  

Με πρωτότυπη και πλούσια ύλη εκδόθηκε και κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία το νέο, 24^ο τεύχος του περιοδικού τέχνης και λόγου Νησίδες.  

«Επέλεξα συγγραφείς που έχουν γράψει, εκτός των άλλων, μικροδιηγήματα και τους ζήτησα ένα σύντομο κείμενο που να περιέχει μέσα (σαν κουκούτσι ή θησαυρό) τη λέξη «νησίδες».» σημειώνει η Έλενα Μαρούτσου στην παρουσίαση έξι νέων λογοτεχνών που προσκάλεσε να δημοσιεύσουν στις Νησίδες.

Στις σελίδες του 24^ου τεύχους συνδυάζονται η αυθεντική δημιουργία με την κριτική της,  η ποιητική γραφή, η συγγραφή και η λογοτεχνική μετάφραση, η κριτική και το δοκίμιο, η καλλιέργεια της καλλιτεχνικής έκφρασης και οι πρωτοβουλίες οργάνωσης εστιών πολιτισμού.  

Οι Νησίδες (http://nesides.blogspot.com/) μετέχουν συστηματικά στην πνευματική ζωή του τόπου προσφέροντας βήμα έκφρασης και κριτικής παρέμβασης στους ανθρώπους της δημιουργικής αναζήτησης.  

Εκδίδονται στη Ρόδο δεκατέσσερα χρόνια τώρα και έχουν διαμορφώσει ένα ευρύ δίκτυο συνεργατών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, το οποίο σε κάθε τεύχος εμπλουτίζεται και ανανεώνεται.

Οι "ΝΗΣΙΔΕΣ" διανέμονται σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία του νομού Δωδεκανήσου («Δέντρο», «Ακαδημία», «Θαλασσινός»), και της Αθήνας.

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 24^ου τεύχους

Siegfried Kracauer:  Η ομάδα ως φορέας ιδεών

Σουλεϊμάν Αλάγιαλη-Τσιαλίκ: Η ίδια απογευματινή ώρα

Μιχάλης Αντωνιάδης: Τρία ποιήματα

Ισαμπέλ Σαπάτα: Πέντε ποιήματα (μετ. Ελ. Βλάχου – Ζ. Κεφαλοπούλου)

Ντίνο Μπουτζάτι: Καημένο αγοράκι! (μετ. Δημ. Κόκκινος)

Μάλεκ Χοσεϊνί: Εγώ κι ο άνθρωπός μου (μετ. Αλ. Κυπριώτης)

Έλενα Μαρούτσου: Έξι νέοι πεζογράφοι γράφουν για τις Νησίδες

Αντωνία Ν. Ματσίγκου: Η ποιήτρια Έλσα Κορνέτη

Έλσα Κορνέτη: Ο μη φαντασμαγορικός άνθρωπος θριαμβεύει

Κωνσταντίνα Καλαούζη: «Ο θυρωρός των ημερών»

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου: Όχι δεν είναι πολυτέλεια η ποίηση

Τασούλα Καραγεωργίου: Μια αρχαία ποιήτρια, η Κλεοβουλίνη

Πωλ Γκωγκέν: Καλύτερα άθλιος παρά αντιγραφέας (εισαγωγή -μετάφραση Γεωργία Ζακοπούλου)

Πάνος Δρακόπουλος: Τρία ποιήματα

Νίκος Λευκαδίτης: Τρία ποιήματα

Δημήτρης Κόκκινος: Ο μαγικός φανός της γραφής

Ιωάννα Λιούτσια: Ανοιχτά φωνήεντα και δαγκωμένα σύμφωνα (Αργύρης Κόσκορος)

Νεοκλής Χρ. Δημόπουλος: Γενόσημα υλικά (Αργύρης Κόσκορος)

Γιούντιτ Σαλάνσκυ: Κατάλογος απολεσθέντων (Ευαγγελία Μουλά)

Φραγκίσκος Καλαβάσης: Περιττά κι απέριττα  

Αναστασία Ζέππου: Συμπόσιο για τον Βύρωνα Λεοντάρη

Biliotti – Cottré: Η περιήγησις της νήσου

Γεωργία Ζακοπούλου: Εργαστήριο κεραμικής στη Ρόδο

Βασίλης Ίκουτας: Φωτογραφία - Λεύκωμα   

(Φωτογραφία του Βασίλη Ίκουτα)

Email Επικοινωνίας - Συνεργασιών - Συνδρομών: 

nisides@gmail.com

«Μικρή Γιορτή για το 23ο τεύχος των ΝΗΣΙΔΩΝ»

«Μικρή Γιορτή για το 23^ο τεύχος
των ΝΗΣΙΔΩΝ»

 

Το περιοδικό τέχνης και λόγου «Νησίδες» διοργανώνει στον φιλόξενο χώρο του βιβλιοπωλείου «Το Δέντρο» μια μικρή γιορτή με αφορμή την παρουσίαση του 23^ου τεύχους του.

Η εκδήλωση θα γίνει  την Παρασκευή, 20/1/2023, στις 19.00, στον 1^ο όροφο του Δέντρου και θα περιλαμβάνει:

- προβολή βίντεο για την ποιήτρια Ολυμπία Καράγιωργα, το τιμώμενο πρόσωπο του αφιερώματος που εμπεριέχεται στο τελευταίο τεύχος των Νησίδων, σε επιμέλεια Δήμητρας Κιούση. 

- παρουσίαση των θεματικών πεδίων των Νησίδων και του 23ου τεύχους από την Γεωργία Ζακοπούλου, διευθύντρια σύνταξης του περιοδικού, 

- την εισήγηση του Πάνου Δρακόπουλου «Η ποίηση στα 23 πρώτα τεύχη των Νησίδων».

Θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση με συνεργάτες, φίλες και φίλους του περιοδικού.

Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με τη σύμπλευση μουσικής, κόκκινου κρασιού και την παραδοσιακή κοπή βασιλόπιτας για το καλό του νέου έτους.